Zomervakantie 2021… het is heerlijk weer. Ik besluit een dagje er alleen op uit te gaan. Naar mijn favoriete plek in Nederland: het strand. Wandelen, relaxen, een terrasje pakken is mijn plan zo aan het begin van de vakantie.
Ik kom aan op het strand, maar niet zonder slag of stoot. Onderweg maak ik voor het eerst mee dat ik een beginnende paniekaanval krijg tijdens het rijden. Ik weet eerlijk gezegd niet wat me overkomt. Angst tijdens het autorijden? Hoezo?! Eenmaal op het strand rust ik uit, weet het te relativeren en met enige spanning stap ik aan het einde van de dag weer in de auto naar huis. En dat gaat goed.
Of toch niet… want nog geen 2 weken later gebeurt het weer en nog eens. Dan lijkt het even goed te gaan en opeens is het er weer. Pfff. Het wordt steeds heftiger.
Dit ken ik niet van mezelf. Hoezo heb ik ineens last van… tja uh… rijangst? Nota bene ‘ik’ die altijd genoot van autorijden. Ik heb op de périphérique bij Parijs gereden, in New York, naar Kroatië om maar wat te noemen. Rijden met aanhanger, met caravan. Autorijden was altijd ontspannend voor me. Ik weet: dit hoort niet bij mij (ik kán goed autorijden en ik ben géén angstig aangelegd persoon), maar ik heb hier nu wel last van… en kan er niet langer onderuit… Werk aan de winkel.
En zo zit ik midden in dit proces om te werken aan mijn rijangst en vooral aan dat wat ‘eronder’ zit. Want het heeft eigenlijk niks met autorijden te maken. Dat had ik gauw door. Zoals je weet ben ik een coach. En natuurlijk coach ik ook mijzelf en kom daarmee een heel eind. Maar niet ver genoeg. Ook ik heb blinde vlekken, kan mijzelf niet op alle punten helpen en heb dan iemand nodig die me verder helpt. Naast mensen put ik persoonlijk ook levenskracht uit mijn geloof.
Tijdens de coaching praat ik niet zomaar over mijzelf. Dan ben ik gefocust op jou. Op jouw hulpvraag en het proces waar jij doorheen gaat. Dat doe ik graag én met liefde. Maar vandaag dacht ik… misschien goed en mooi om iets over mezelf te delen. Mensen zeggen vaak tegen me dat ik zo sterk en veerkrachtig ben, maar ik ben ook gevoelig en kwetsbaar. Ook ik maak van alles mee. Ben niet perfect. Val soms om en sta weer op.
Deze foto is een metafoor voor hoe ik mezelf zie (als persoon en coach). Soms gebruiken we metaforen tijdens de coaching. Een metafoor spreekt de verbeeldingskracht aan en helpt jezelf onder woorden te brengen. Dit is hoe ik mijzelf zie:
- Ik hou van kleuren. Ze staan enerzijds voor mijn veelzijdigheid en anderzijds voor alle soorten mensen voor wie ik er wil zijn;
- Mijn passie is: kleur brengen in het leven van mensen;
- Licht en warmte uitstralen;
- Mijn kaarsje is ook weleens uit geweest;
- De barsten staan voor mijn imperfectie, dingen die ik heb meegemaakt (verlies, teleurstelling, fouten, verdriet, machteloosheid) en
- de keer dat ik ‘stuk’ was, weer ‘in elkaar gepuzzeld’ worden (met hulp van boven 🙏).
Dit maakt mij tot wie ik ben. Met alle mooie kanten en rauwe randjes. Het voelt kwetsbaar om dit over mezelf te schrijven. Helemaal omdat ik ook geen idee heb wanneer ik weer op drukke snelwegen en knooppunten durf te rijden. Ineens ben ik afhankelijk van anderen om van A naar B te gaan. Ook zo’n ding. Da’s best wennen hoor. Haha. Het liefst was ik er met één druk op de knop van af, maar zo werkt het niet. Dat weet ik maar al te goed. Stapje voor stapje.
Weet je… ik denk: Op een dag mag ik iemand hiermee helpen. Mijn toegevoegde waarde als coach zit in mijn levenservaring, in hoe ik gevormd ben. En doordat ik ook aan mezelf blijf werken, mijn eigen issues doorleef en verwerk, kan ik een ander nog beter bijstaan.
#mariancoacht #coach #loopbaancoaching #persoonlijkecoaching #lifecoaching #stresscoaching #stressburnout #lelystad #dronten #zeewolde #almere #emmeloord #harderwijk #kampen #zwolle #flevoland #overijssel #gelderland